Metody diagnozowania osteoporozy

Osteoporoza to układowa, metaboliczna choroba szkieletu. To, co ją charakteryzuje, to zmniejszona gęstość i jakość tkanki kostnej, która doprowadza do zmniejszenia odporności kości. Efektem schorzenia jest zwiększone ryzyko złamań osteoporotycznych. Najczęściej dotyka ono kobiety w wieku pomenopauzalnym oraz osoby starsze po 50 r.ż., aczkolwiek zdarzają się sytuacje, że i młodsze osoby z nią walczą. Jak ją zdiagnozować?

Osteoporoza – diagnoza

Osoby obawiające się, że cierpią na osteoporozę, powinny koniecznie udać się do lekarza. Specjalista na podstawie zebranych informacji, tj. objawów, wieku pacjenta, chorób współistniejących czy rodzaju zażywanych leków, podejmie decyzję o rozpoczęciu procesu diagnostyczno-leczniczego.

Podstawowym badaniem umożliwiającym rozpoznanie choroby jest badanie densytometryczne kości – pozwala ono ocenić gęstość mineralną kości. Warto wiedzieć, że nie wymaga ono od pacjenta specjalnego przygotowania, jest bezbolesne i nieinwazyjne. Do jego przeprowadzenia wykorzystuje się specjalny aparat rentgenowski, który pozwala ocenić:

• bliższy koniec kości udowej,
• lędźwiowy odcinek kręgosłupa,
• kości przedramienia,
• ewentualnie cały kościec.

Na podstawie dokonanej oceny jest określany wskaźnik T-score, tzw. odchylenie od szczytowej masy kostnej. Uzyskanie go na poziomie równym lub poniżej -2,5 potwierdza, że badana osoba cierpi na osteoporozę.

W przypadku przeprowadzania diagnostyki u osób młodszych konieczne może być wzięcie pod uwagę dodatkowych czynników ryzyka. Wśród przesłanek do rozpoznania choroby znajduje się m.in. złamanie niskoenergetyczne, oczywiście po wykluczeniu innych przyczyn. Pomocne mogą być również badanie RTG, tomografia komputerowa czy rezonans magnetyczny, które są stosowane w celu określenia stopnia nasilenia procesów doprowadzających do osteoporozy czy też monitorowania efektywności terapii.

Czy można zapobiec osteoporozie?

Tak jak wiele innych chorób, osteoporozie lepiej zapobiegać niż ją leczyć. Ważne, by w miarę możliwości szybko reagować na czynniki ryzyka sprzyjające jej pojawieniu się.

Konieczne jest zadbanie o odpowiednią masę ciała, zdrowy tryb życia, aktywność fizyczną, zdrową, zbilansowaną dietę i zrezygnowanie z używek – alkoholu czy papierosów. Ważne jest także dostarczanie organizmowi odpowiedniej ilości witaminy D – wyjaśnia ekspert z Przychodni Specjalistycznej B&M Medyk z Legnicy.

W lecie wystarczająca jest 15-minutowa, dzienna ekspozycja na słońce, jednak w okresie od września do kwietnia, konieczne jest przyjmowanie suplementów. Warto również zadbać, by już od lat dziecięcych spożywać odpowiednią ilość produktów bogatych w wapń.