Czy stwardnienie rozsiane jest uleczalne?

Stwardnienie rozsiane to choroba, w której dochodzi do niszczenia osłonek mielinowych włókien nerwowych. Prowadzi to problemów neurologicznych, ponieważ włókna nie mogą prawidłowo przewodzić impulsów nerwowych z ośrodkowego układu nerwowego. Choć jest to choroba nieuleczalna możliwe jest łagodzenie dolegliwości, zmniejszenie częstotliwości rzutów, a także spowolnienie postępu choroby.

Szacuje się, że w Polsce na stwardnienie rozsiane choruje około 40 tysięcy osób. Jest to najczęstszy czynnik prowadzący do niepełnosprawności u ludzi w młodym wieku. Choroba ma charakter wielofazowy i przewlekły. Choć nie istnieją do tej pory skuteczne sposoby leczenia przyczyn choroby pacjenci nie powinni tracić nadziei. Współczesna medycyna oferuje bowiem przynoszące dobre rezultaty metody leczenia objawowego.

Czym jest stwardnienie rozsiane?

Stwardnienie rozsiane, określane w skrócie jako SM (od angielskiej nazwy multiple sclerosis) to choroba ośrodkowego układu nerwowego. Schorzenie to dotyka głównie osoby młode, pomiędzy 20 a 40 rokiem życia, choć może występować także u dzieci lub osób starszych. Prawie dwukrotnie częściej chorują kobiety niż mężczyźni. Nie do końca poznane są przyczyny choroby: prawdopodobnie na jej pojawienie się mają wpływ czynniki autoimmunologiczne, genetyczne i środowiskowe. W jej przebiegu organizm zaczyna atakować sam siebie i niszczy osłonki mielinowe komórek nerwowych. Najbardziej narażone są osoby, które posiadają bliskich chorujących na tę przypadłość. Wpływ może mieć również zanieczyszczenie środowiska oraz niezdrowy tryb życia, na przykład palenie papierosów. Są to jednak póki co wyłącznie hipotezy i nie ma skutecznych metod zapobiegania ani leczenia SM. Jednak diagnoza to nie wyrok! Nowoczesne metody leczenia potrafią zapobiegać pojawianiu się rzutów choroby, a także spowalniać jej skutki.

Objawy SM

Ponieważ proces choroby może objąć każdy z nerwów (stąd też nazwa: zaburzenia mogą być „rozsiane” w różnych częściach układu nerwowego) w SM można zaobserwować wiele odmiennych objawów – mówi specjalista z kliniki Neuro-Care w Siemianowicach Śląskich – Do najczęściej spotykanych należą: nieostre lub podwójne widzenie, zawroty i bóle głowy, zaburzenia równowagi, przewlekłe zmęczenie niezwiązane z aktywnością fizyczną, drżenia i skurcze mięśni, drętwienie lub mrowienie różnych części ciała, osłabienie rąk i problemy z chodzeniem. Mogą pojawić się również problemy z oddawaniem moczu i stolca, a także dysfunkcje seksualne, na przykład obniżenie libido lub problemy z erekcją. Objawy mogą występować w różnym nasileniu i nie zawsze muszą być jednakowe podczas każdego rzutu choroby.

Chorobę potwierdza się na podstawie badań neurologicznych, laboratoryjnych oraz obrazowych. Czasem dla potwierdzenie diagnozy wykonuje się również badanie laryngologiczne lub punkcję lędźwiową.

Postacie SM

Stwardnienie rozsiane najczęściej występuje w postaci rzutowo-remisyjnej. W tej postaci pojawiają się rzuty, czyli nasilenie objawów neurologicznych lub pojawienie się nowych. Rzut może pojawić się nagle lub rozwijać się w ciągu kilku dni. Również ustąpienie objawów może trwać od kilku dni do nawet kilku tygodni. Stosowanie odpowiednich leków w trakcie rzutu choroby może zmniejszyć nasilenie objawów oraz przyspieszyć ich ustąpienie.

Możliwe jest również wydłużenie okresów pomiędzy rzutami – choć SM nie da się całkowicie wyleczyć odpowiednie leczenie może w znacznym stopniu poprawić komfort pacjenta i spowolnić postęp choroby. Zazwyczaj po pewnym czasie choroba przechodzi w fazę wtórnie postępującą, w której rzuty występują lub nie. Podobnie jest w sytuacji, kiedy choroba przybiera postać pierwotnie postępującą. Choroba może również przebiegać w łagodnej wersji i nawet po 15 latach od diagnozy u chorego mogą nie pojawić się wpływające na sprawność dolegliwości.

Metody leczenia stwardnienia rozsianego

Niestety, do tej pory nie pojawiły się skuteczne metody leczenia przyczynowego. Możliwe jest jedynie łagodzenie objawów oraz spowolnienie rozwoju choroby. Jednak dzięki farmakoterapii możliwa jest znaczna poprawa jakości życia, dlatego ważne, aby nie bagatelizować pierwszych objawów. Im szybciej pacjent podejmie odpowiednie działania, tym mniejsza szansa na szybkie postępowanie choroby, a tym samym niepełnosprawność w młodym wieku. Równie ważna co farmakoterapia jest rehabilitacja, zwłaszcza w przypadkach, kiedy objawy dotyczą wzmożonego napięcia mięśniowego lub problemów z nietrzymaniem moczu.