Jak powstają znaki drogowe? Tajniki produkcji

Bez znaków drogowych ruch byłby nieuporządkowany i niebezpieczny. Praktycznie wszystkie znaki drogowe wykorzystują folię odblaskową, która ma odbijać część światła z reflektorów pojazdu tak, aby znak był widoczny w nocy. Kolor i kształt mogą również dostarczać wskazówek. Producenci znaków muszą wykorzystać elementy takie jak kształt i właściwości materiału, aby kierowcy mogli znak dostrzec, zrozumieć i odpowiednio zareagować. Kontrast jest ważną właściwością każdego znaku. W procesie projektowania należy również wziąć pod uwagę tło - zwykle zieloną roślinność i błękitne niebo. Wokół wszystkich znaków umieszczona jest obwódka, aby wyróżnić je, jako kształty geometryczne. Jak powstają znaki drogowe i jakie są tajniki ich produkcji?

 Z czego produkuje się znaki drogowe?

Szkielet znaku zrobiony jest z półfabrykatów - zwykle sklejki, aluminium lub stali. Sklejka jest najtańszym surowcem, dość mocnym, ale podatnym na uszkodzenia atmosferyczne z powodu porowatej powierzchni. To dlatego elementy ze sklejki należy pokryć cienką warstwą tworzywa sztucznego. 

Ekspert z firmy produkującej znaki drogowe ANDROS mówi:

- Aluminium nie rdzewieje, ale jest bardzo lekkie i musi być wzmocnione metalowymi klamrami z tyłu. Jednocześnie jest drogie - bardziej ekonomiczną alternatywą jest stal, ponieważ jest wytrzymała i nie wymaga dodatkowego wzmocnienia. Rdzewieniu można zapobiec, nakładając na stalowe lico warstwę cynku.

Arkusz tła oraz litery i symbole są wycięte z folii odblaskowej. Folia składa się z mikropryzmatów osadzonych w elastycznej powierzchni z tworzywa sztucznego. Konstrukcja ta pozwala na odbijanie światła z reflektorów samochodowych. Dodając pigment można uzyskać efekt kolorystyczny odbitego światła, na przykład w przypadku znaku "Stop".

Technologia produkcji znaków drogowych

Większość znaków drogowych produkuje się z wykorzystaniem termoutwardzalnych klejów. Najpierw za pomocą nożyc do metalu lub piły wycinane jest lico znaku, zwykle z blachy stalowej lub aluminiowej. Narożniki są zaokrąglane na wykrawarce, a otwory do mocowania wybijane lub wiercone.

Lica są sprawdzane pod kątem wad lub zanieczyszczeń, aby dobrze przylegała do nich folia. Przeprowadza się nawet specjalny test: kawałek przezroczystej taśmy nakłada się na suchą, czystą powierzchnię, a następnie sprawdza, czy na taśmie znajdują się zabrudzenia. Testuje się także, czy na licu nie pozostały ślady oleju lub wosku: woda wylana na czystą powierzchnię powinna równomiernie spływać.

Powierzchnię lica przeciera się spirytusem mineralnym lub benzyną w celu usunięcia odcisków palców. Lico jest następnie odtłuszczane przez zanurzenie w specjalnych roztworach. Następnie wycina się poszczególne arkusze odblaskowe oraz litery i symbole. Kształt znaku nanoszony jest na płytę, którą układa się na arkuszach. Gotowy znak drogowy jest przekręcany przez duży aplikator z rolką ściskającą, aby usunąć pęcherzyki powietrza uwięzione między arkuszem a półfabrykatem. Krawędzie są następnie przycinane.

Znak umieszcza się pod lampą grzewczą na jedną minutę i pozostawia do ostygnięcia przed umieszczeniem obramowania i zamocowaniem. Do usunięcia pęcherzyków powietrza służy wyciskarka do folii lub ręczna rolka.