Gdzie można chować prochy zmarłych?

Śmierć bliskiej osoby to wydarzenie trudne i bolesne, zarówno gdy przychodzi nagle jak i wówczas, gdy nie jest zaskoczeniem. Z potrzeby serca, a także z racji kulturowych, dokładamy wszelkich starań, aby prochy zmarłego zostały pochowane w sposób godny i pełen szacunku. W jaki sposób tradycja oraz normy prawne regulują kwestię grzebania umarłych?

Troska o ciało osoby zmarłej

Ceremonia pochówku daje możliwość pożegnania się ze zmarłą osobą i z tego względu może przekształcić się w głęboko duchowe przeżycie, niekoniecznie w sensie religijnym. Umożliwia wypowiedzenie słów wobec zmarłego, włożenie do trumny napisanego listu, czy uczynienie pewnych gestów. Jeżeli wierzymy w życie wieczne, jest to forma rozmowy ze zmarłym, którego życie zmieniło się, ale się nie kończy. Gdy uznajemy śmierć za ostateczny koniec życia, pożegnanie pomaga żyjącym w poradzeniu sobie z własnymi emocjami po śmierci bliskiej osoby.

Domy pogrzebowe przygotowują ceremonie zarówno wyznaniowe jak i świeckie. W każdym przypadku rodzina, przyjaciele i bliscy mogą pożegnać się ze zmarłym w kaplicy lub specjalnej sali pożegnań.

Mamy długie doświadczenie w organizowaniu pogrzebów, a co za tym idzie w towarzyszeniu ludziom w trudnym doświadczeniu śmierci bliskiej osoby. Staramy się, by nasza praca przynosiła pomoc i ulgę żyjącym, a wobec zmarłych wyrażała szacunek – podkreśla przedstawiciel Domu Pogrzebowego Szadkowski, oferującego usługi w Pruszkowie, Piastowie, Brwinowie i pobliskich miejscowościach. – Dlatego zajmujemy się przewozem ciał do prosektorium oraz przygotowujemy je do pochówku. Zapewniamy ubiór, trumny i kwiaty. Mamy również własne prosektorium, krematorium oraz kaplice pogrzebowe.

Pogrzeb z urną

Kremacja zwłok, inaczej określana jako spopielenie, stanowi w Polsce coraz częściej wybieraną formę pochówku. Stanowi wolę zmarłego, którą wprost wyraził za życia albo którą jego najbliżsi wyczytali z poglądów i prezentowanych postaw. Trzeba również przyznać, że jest to rozwiązanie ekologiczne oraz ekonomiczne zarówno pod względem finansowym jak i przestrzennym – w aglomeracjach miejskich zaczyna brakować miejsca na tradycyjne cmentarze.

Kiedy ciało zmarłego zostanie spopielone w krematorium, prochy są przesypywane do urny, opatrywanej imieniem i nazwiskiem. Zgodnie z literą prawa, urnę można umieścić:

• w kolumbarium

·     To naziemna budowla, wyposażona w nisze – w czasie pogrzebu do konkretnej niszy wstawia się urnę, która następnie jest zamurowywana. Na zewnątrz umieszcza się tabliczkę z imieniem i nazwiskiem osoby zmarłej.

• w grobie murowanym lub ziemnym

·      To najczęstsze w Polsce formy grobów: ziemny, czyli w postaci dołu odpowiednio wykopanego w ziemi. Po pochówku jest on zasypywany ziemią tak, by uformował się nagrobek. Grób murowany to dół, którego boki są umocnione i wymurowane do poziomu gruntu, a na wierzchu umieszczana jest płyta nagrobna.

• w grobowcu rodzinnym

·     Mają formę nagrobków murowanych, są przystosowane do pochówku wielu osób. Tradycja ich wznoszenia trwa od najdawniejszych wieków do współczesności.

Wszystkie miejsca, gdzie należy przechowywać urnę z prochami zmarłych, znajdują się na cmentarzach komunalnych lub wyznaniowych. Jest to zgodne z obowiązującymi w Polsce przepisami, w myśl których urny nie można przechowywać w domu ani zakopać o ogrodzie. Niedozwolone prawnie jest również rozsypanie prochów w dowolnym miejscu, wybranym przez rodzinę lub zmarłego.

Jeżeli organizację pogrzebu zlecimy firmie pogrzebowej, możemy mieć pewność, że zadośćuczyni ona zarówno aspektom prawnym jak i etycznym ceremonii.

Pogrzeb z trumną

Zgodnie z obowiązującą w Polsce ustawą o cmentarzach z 1959 roku, zwłoki mogą być pochowane:

• w grobach ziemnych i murowanych oraz w grobowcach rodzinnych,
•  w katakumbach (podziemnych cmentarzach),
•  na morzu (wyłącznie gdy w czasie rejsu dojdzie do śmieci członka załogi lub pasażera, a dopłynięcie jednostki pływającej do brzegu zabrałoby co najmniej 24 godziny).

·   Złożenie do grobu ciała zmarłego spoczywającego w trumnie, stanowi tradycyjną i częstą w Polsce formę pogrzebu. Może być motywowana religijnie, ponieważ Kościół Rzymskokatolicki zachęca do niej wiernych jako tej, która pełniej wyraża prawdę o zmartwychwstaniu. Ostatecznie jednak dopuszcza kremację zwłok. W każdym wypadku Kościół nakazuje, by prochy zmarłych były chowane w poświęconym, przeznaczonym do tego miejscu.

Obydwie formy pochówku szczątków osoby zmarłej – poprzez spopielenie czy złożenie do trumny – stanowią godziwy sposób traktowania ciała po śmierci. Ich wspólnym mianownikiem jest to, że prochy, zgodnie z zaleceniami prawnymi i religijnymi, mają spoczywać na cmentarzu, w miejscu specjalnie do tego przeznaczonym.