Czy pracownicy ochrony mogą stosować środki przymusu bezpośredniego?

W kontekście ochrony przymus bezpośredni to działanie zmierzające do obezwładnienia danej osoby z pomocą pewnych środków. Policja nie jest jedynym podmiotem uprawnionym do stosowania środków przymusu bezpośredniego. Takie prawo posiada także Służba Więzienna, Straż Graniczna, funkcjonariusze ABW, CBA, AW, a nawet pracownicy działający w ramach agencji ochrony osób i mienia. Dowiedz się, kiedy i w jakim zakresie mogą one zostać przez nich użyte?

Kiedy pracownik ochrony może stosować środki przymusu bezpośredniego?

Prawo do stosowania przez pracowników ochrony środków przymusu bezpośredniego wynika z zapisu ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia oraz Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 1998 r. w sprawie szczegółowych warunków i sposobów użycia przez pracowników ochrony środków przymusu bezpośredniego. Jednak nie wszyscy mają takie samo prawo do ich stosowania, gdyż środków przymusu bezpośredniego mogą używać tylko ochroniarze wykwalifikowani w związku z wykonywaną pracą lub służbą. Pracownik ochrony fizycznej może zastosować środki przymusu bezpośredniego m.in. w przypadku podjęcia działań związanych z:

• zagrożeniem dóbr powierzonych ochronie,
• wyegzekwowaniem określonego zachowania,
• odparciem zamachu na życie, zdrowie lub wolność, a także zamachu na chronione mienie,
• powstrzymaniem czynności naruszających porządek i bezpieczeństwo publiczne.

Ma on prawo do ujęcia osób stwarzających zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzkiego, a także dla chronionego mienia, w celu oddania ich Policji. Środków przymusu bezpośredniego pracownik ochrony może użyć także podczas konwojowania wartości pieniężnych lub innych przedmiotów wartościowych czy niebezpiecznych. Przed każdorazowym użyciem tych środków jest on obowiązany do wezwania osoby do zachowania się zgodnie z prawem. Powinien także poinformować ją, że w przypadku niepodporządkowania się wezwaniu, użyje środków przymusu bezpośredniego – chyba że zwłoka groziłaby niebezpieczeństwem dla życia lub zdrowia ludzkiego czy chronionego mienia.

Bardzo istotne jest to, aby środek przymusu bezpośredniego był zawsze dostosowany do rodzaju zagrożenia. Pracownik ochrony w pierwszej kolejności powinien sięgnąć po środek, który wyrządza danej osobie najmniejszą szkodę i dolegliwości. Dopiero w uzasadnionych przypadkach może użyć więcej niż jednego środka. Z kolei, w przypadku kobiet w widocznej ciąży, osób, u których wygląd nie wskazuje na więcej niż 13 lat oraz wobec osób o widocznej niepełnosprawności, pracownik ochrony może użyć jedynie technik obezwładnienia.

Co zaliczamy do środków przymusu bezpośredniego?

Kwalifikowany pracownik ochrony może użyć środków przymusu bezpośredniego w formie siły fizycznej, służbowej pałki, kajdanek na ręce, służbowego psa, ręcznych miotaczy gazu i substancji obezwładniających oraz paralizatorów. Przy czym podczas stosowania siły fizycznej dozwolone są tylko techniki transportowe, obrony i obezwładnienia. Pracownik ochrony nie może używać technik ataku

– dowiadujemy się w rozmowie z przedstawicielem agencji ochrony STEKOP, która świadczy pełen pakiet usług w zakresie fizycznej i technicznej ochrony osób i mienia.

Siłę fizyczną stosuje się w celu odparcia zamachu na chronione osoby lub mienie, czynnej napaści na pracownika ochrony czy obezwładnienia osoby stwarzającej bezpośrednie zagrożenie dla życia, zdrowia lub mienia. Z kolei zastosowanie kajdanek możliwe jest wobec osób ujętych w celu udaremnienia ucieczki i zapobieżenia czynnej napaści lub oporowi. Ustawa o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej wymienia także inne środki, do których zalicza się m.in.: kaftan bezpieczeństwa, kask, pas obezwładniający czy pociski niepenetracyjne. Stosowanie wymienionych, jak i wielu innych środków uzależnione jest od rodzaju wykonywanej ochrony i służby.