Podstawowe metody spawania

Jeszcze kilkadziesiąt lat temu najpowszechniej stosowaną metodą łączenie ze sobą elementów metalowych były nity – obecnie zostały one praktycznie w całości zastąpione przez spawanie. Jednakże spawanie to nie metoda sama w sobie – dzięki się ona na kilka pomniejszych metod, przeznaczonych do łączenia elementów o różnych właściwościach i w różnych środowiskach. Do ich oznaczania wykorzystuje się przeważnie symbole numeryczne. Poznajmy kilka podstawowych metod spawania i dowiedzmy się, jakie różnice między nimi występują.

Metoda 111

W literaturze fachowej nazywana jest również metodą MMA (z angielskiego Manual Metal Arc welding) lub spawaniem topliwą elektrodą otuloną. Wykorzystywana jest najczęściej do terenowego spawania stalowych konstrukcji, które narażone są na duże obciążenia, wysokie ciśnienie cieczy lub innej trudne warunki. Przy jej zastosowaniu wykonywane są m.in. szkielety hal, zbiorniki oraz rurociągi. W trakcie spawania elektroda topi się, tworząc spaw.

Metoda 135/136

Znana również jako metoda MIG/MAG (z ang. Metal Inert Gas/Metal Active Gas) lub też spawaniem topliwą elektrodą z drutu litego bądź proszkowego w osłonie z gazów obojętnych/aktywnych. Jakie zastosowanie ma osłona gazowa? – Jej głównym zadaniem jest odcięcie dopływu tlenu do spawanego miejsca, ponieważ tlen ma negatywny wpływ na jakość spawu – wyjaśnia specjalista firmy Alu-Centrum, zajmującej się między innymi spawaniem elementów – Do wytworzenia osłony zazwyczaj wykorzystuje się argon lub hel, czyli gazy obojętne, bądź dwutlenek węgla z domieszką argonu – tak powstała mieszanka jest gazem aktywnym. Ze względu na wykorzystanie osłony gazowej, metoda MIG/MAG może być wykorzystywała wyłącznie w miejsca pozbawionych przeciągów, czyli zamkniętych halach produkcyjnych bądź warsztatach. Zbyt silne podmuchy powietrza mogą bowiem rozwiać osłonę i wpłynąć w ten sposób na skuteczność spawania. Metoda MIG/MAG stosowana jest do spawania między innymi stali nierdzewnej oraz aluminium.

Metoda 141

Nazywana również metodą TIG (z ang. Tungsten Inert Gas) bądź spawaniem nietopliwą elektrodą wolframową w osłonie gazów obojętnych – najczęściej do wytworzenia osłony wykorzystuje się argon. W przeciwieństwie do wyżej opisanych metod, elektroda wykorzystywana do spawania metodą 141 nie ulega stopieniu, dlatego podczas pracy spawacz musi ręcznie podawać dodatkowe spoiwo. Przy pomocy tej metody możliwe jest spawanie wszystkich gatunków stali, aluminium i jego stopów oraz innych metali nieżelaznych. Uznawana jest za jedną z najbardziej uniwersalnych metod spawania, która daje bardzo dobre rezultaty szczególnie przy zautomatyzowaniu całego procesu.