Co to jest integracja sensoryczna?

Układ nerwowy odgrywa kluczową rolę w prawidłowym rozwoju człowieka od najmłodszych lat. Dzięki niemu we właściwy sposób odbiera się wszelkie bodźce z otoczenia. Ma to wpływ na wzrok, słuch, czy dotyk. Zdarzają się jednak pewne zaburzenia rozwojowe, które wymagają leczenia. W tym zakresie wykorzystuje się terapię sensoryczną, które daje zadowalające efekty. Sprawdź, na czym polega i jak wspomaga rozwój.

Integracja sensoryczna — podstawa prawidłowego odbioru bodźców z otoczenia

Integracja sensoryczna pozwala odbierać, ale także interpretować bodźce, które docierają do układu nerwowego z otoczenia. Według specjalistów jej kształtowanie zaczyna się w okresie płodowym. Jednak to pierwsze trzy lata życia dziecka są najważniejsze dla jego rozwoju. Wszelkie dostępne informacje mówią, że jej rozwój jest możliwy do około 7 roku życia — zależnie od dziecka.

Jak ćwiczyć integrację sensoryczną?

Integracja sensoryczna i jej rozwój w dużej mierze zależą od doświadczeń, jakie zdobywa małe dziecka, ale również od jego otoczenia. Oczywiście zdarzają się niezależne zaburzenia ze strony układu nerwowego, które mają podłoże medyczne. W większości przypadków rodzice malucha nie mają na nie żadnego wpływu. Chyba że sama matka naraża się na pewne czynniki w okresie prenatalnym, czy okołoporodowym, które są zagrożeniem.

- To, że dziecko od momentu narodzin rozwija się prawidłowo i stwierdza się jego prawidłową integrację sensoryczną, nie oznacza, że nie należy jej ćwiczyć. Od samego początku powinno ono mieć kontakt z przedmiotami o różnych wielkościach, kształtach, strukturach. Mogą to być pluszaki, gryzaki, grzechotki. Wraz z wiekiem można zastępować je innymi zabawkami — tłumaczy specjalista z N.Z.O.Z. Revita Dukla.

Dzieci w wieku 2-3 lat mogą bez problemu pod opieką dorosłych bawić się:

• plasteliną,
• ciastoliną,
• masą solną,
• farbami.

Im starsze dziecko, tym tak naprawdę więcej możliwości. Ćwiczenia integracji sensorycznej mogą wykorzystać ciepłą i zimną wodę, specjalne ścieżki sensoryczne, czy różnego rodzaju zgadywanki. Wszystko zależy od tego, co dokładnie maluch ćwiczy w danym momencie. 

Jak rozpoznać nieprawidłowości w zakresie integracji sensorycznej?

Podstawą w przypadku szybkiego rozpoznania zaburzeń w zakresie integracji sensorycznej jest obserwacja ze strony rodziców. Niepokojącym sygnałem może być między innymi opóźnienie mowy, chociaż nie tylko. Warto sprawdzać, co pewien czas, jak maluch reaguje na dźwięki w otoczeniu. Nieprawidłowy jest zarówno brak reakcji, jak i duża nadwrażliwość. Należy także sprawdzać odruchy dziecka na ciepło i zimno oraz zwracać uwagę na jego koncentrację.

Jeżeli rodzice zauważą jakiekolwiek niepokojące objawy, warto skonsultować się ze specjalistą. Ten określi, czy faktycznie jest się czym przejmować, a w razie konieczności dopasuje odpowiednie ćwiczenia. Często wystarcza praca z dzieckiem w domu. Czasem jednak konieczna jest terapia sensoryczna, którą prowadzi specjalista. Jednak nawet w tym przypadku dodatkowo praca z opiekunem w domu jest wskazana.