Wełna mineralna jako przykład izolacji technicznej

Wełna mineralna to materiał powszechnie stosowany do ocieplania domów mieszkalnych. Jest to także produkt, z którego wykonuje się izolacje typowo przemysłowe. W tym przypadku niezbędne są dużo wyższe parametry niż te, które używa się w standardowych konstrukcjach budowlanych. W tym artykule przeczytasz, jak sprawdza się wełna mineralna w zastosowaniach technicznych.

Charakterystyka izolacji technicznej

Pod terminem izolacji technicznej kryją się materiały izolacyjne, które są w stanie ochronić i zabezpieczyć wyposażenie techniczne przed oddziaływaniem czynników zewnętrznych, mogących wpłynąć na sprawne działanie aparatury i instalacji. Izolacje techniczne stosuje się do ochrony termicznej przy niskich i wysokich temperaturach, odizolowania środowiska od hałasu i drgań, zabezpieczenia przed wilgocią i wodą, ochrony przed uszkodzeniami mechanicznymi, w celu zapewnienia bezpieczeństwa przeciwpożarowego, ze względu na działanie korozji, a także przez wymagania BHP. Izolację techniczną najczęściej stosuje się w systemach wentylacyjnych, klimatyzacyjnych, przeciwpożarowych i chłodniczych. Materiały do niej przeznaczone muszą spełniać określone wymogi, dlatego też taką popularnością cieszy się wełna mineralna.

Rodzaje wełny mineralnej

Pod pojęciem wełny mineralnej kryją się dwa produkty o bardzo podobnych właściwościach. Z wełny skalnej wytwarza się płyty, maty, otuliny oraz luźne strzępki wełniane nazywane granulatem. Wełna szklana powstaje z innego materiału bazowego, przez co ma inny układ włókien. Wytwarza się z niej głównie płyty i maty. Pod względem zatrzymywania ciepła oraz izolacji akustycznej nieco lepiej sprawdza się wełna szklana. Płyty o mniejszej gęstości lepiej izolują dźwięki z powietrza, natomiast płyty twarde i półtwarde sprawdzają się w tłumieniu dźwięków powstałych z uderzeń.

Specjalista z firmy A-Tec z Gdańska mówi: Wełna mineralna skalna wykazuje nieco lepszą odporność na ogień. Wytrzymuje temperaturę do 1000^oC, która powstaje po około dwóch godzinach nieustającego pożaru. W przypadku wełny szklanej jest to 600-700^oC. Należy jednak zaznaczyć, że te parametry dotyczą tylko włókien, a łączące je spoiwo jest ochroną tylko do 250^oC. Płyty o najwyższej klasie odporności na ogień stosuje się przede wszystkim w przemyśle do elementów, które się mocno nagrzewają.

Różne formy zastosowania

Płyty z wełny skalnej charakteryzują się dużą gęstością. Dlatego też stosuje się je w miejscach, gdzie izolacja jest poddawana obciążeniom i ściskaniu. Pod tym względem wełna szklana jest dużo słabsza. Wełna skalna może posiadać wytrzymałość do 600 kg/m². Wykonane z niej produkty używa się do wykonywania izolacji termicznej dachów płaskich, ocieplania podłóg i stropów. Na dachach stosuje się wełnę mineralną o dużej gęstości ze względu na wysokie właściwości cieplne, ale i przeciwogniowe. Izolacja może być w formie klejonej, jak i mocowanej łącznikami mechanicznymi. W przypadku dachów płaskich wełna stosowana jest w systemie płyt spadkowych przy odpowiednim kącie nachylenia.  Nowoczesne płyty z wełny nie chłoną wilgoci z otoczenia. Luźna struktura stwarza z niej produkt paroprzepuszczalny. Dlatego używa się ich do ocieplania ścian szkieletowych w pomieszczeniach o dużej wilgotności.