Wiercenia obrotowo-rdzeniowe w skałach z zastosowaniem płuczki
Wiercenie obrotowo-rdzeniowe
Wiercenie obrotowe polega stałym ścieraniu dna otworu wiertniczego za pomocą świdra lub koronki rdzeniowej. Ze względu na użycie płuczki wiertniczej (opisanej poniżej) wiercenie tą metodą jest o wiele szybsze i bardziej sprawne niż wiercenie metodą udarową. Od wiercenia udarowego różni się również tym, że praca koronki lub świdra jest stała, ale spokojniejsza, dzięki czemu nie ma potrzeby ciągłego rurowania otworu – a to wpływa na koszty wierceń. Tę metodę można połączyć z tzw. metodą rdzeniową, która jest dobrym sposobem na przebicie się przez skałę podczas wiercenia – polega ona na tym, że ściera się (lub skrawa) koronką wiertniczą pierścień skalny o obwodzie dna otworu wiertniczego. To, co w środku pierścienia – czyli rdzeń – zostaje nienaruszone i wyciągane na górę rurą rdzeniową. Dzięki tej metodzie nie trzeba marnować środków, energii i czasu na rozwiercanie twardego materiału, a otwór powstaje bardzo szybko i sprawnie.Zastosowanie płuczki
Z kolei użycie tzw. płuczki ma na celu wypłukiwanie i usuwanie zwiercin, które powstają podczas wiercenia otworu. Aby to sprawnie wykonać, płuczka ma wprowadzony lewy i prawy obieg. Stosuje się ją w zasadzie od zarania historii odwiertów, czyli od XIX wieku. Nie zawsze i nie wszędzie można zastosować płuczkę, ponieważ może one zniszczyć teren wokół odwiertu, a otwory, które zostały wykonane metodą wykorzystującą płuczkę, mają mniejszą żywotność. Z kolei zaletą nie do przecenienia jest fakt, że użycie płuczki znacznie przyspiesza wykonanie odwiertu i obniża jego koszt. Wszystko więc zależy, do czego i w jakim miejscu będziemy chcieli ją zastosować i czy jest to konieczne. Dlatego istotne jest, aby przed ustaleniem metody skonsultować ją ze specjalistyczną firmą, np. zakładem Geotest.Dziękujemy za ocenę artykułu
Błąd - akcja została wstrzymana