Srebrne kolczyki i ich historia

Biżuterię przywykło się traktować jako nieodłączny element eleganckiej garderoby – oczywiście mowa tu o damskiej garderobie. Wszelkiego rodzaju ozdoby, naszyjniki, kolczyki oraz pierścienie kojarzą się nieodłącznie z kobiecymi atrybutami, panowie noszący biżuterię postrzegani są jako mało męscy a niekiedy wręcz zniewieściali. To prawda, że kobiety kochają biżuterię wszelkiego rodzaju i dla większości z nich najbardziej upragnionym prezentem są srebrne kolczyki lub złota bransoletka. Ale przecież nie zawsze tak było – kolczyki oraz wszelkiego rodzaju ozdoby nakładane na uszy przez stulecia były najważniejszą formą biżuterii nie tylko damskiej.

Domena starożytnych mężczyzn

W czasach starożytnych kolczyki były noszone przeważnie przez przedstawicieli rodzaju męskiego. Ten rodzaj ozdoby popularny był już 7000 lat przed naszą erą w starożytnej Azji – najstarsze znalezione kolczyki pochodzą z grobów królewskich znalezionych na terenach dzisiejszego Iraku. Egipcjanie oraz Syryjczycy traktowali kolczyki jako symbol przynależności do klasy wyższej. W tych czasach kolczyki były raczej proste. Do ich wykonania używano srebra, złota lub brązu, często przybierały kształty geometryczne – najczęściej trapezu (ten kształt zwany był w owych czasach „łodzią”) lub koła. Dla odmiany, nieco później, w starożytnym Rzymie kolczyki noszone były tylko przez niewolników, podczas gdy w tym samym czasie w Grecji biżuteria ta była nieodłącznym symbolem pań trudniących się prostytucją. Kolczyki ubierały także zamożne panie zamieszkujące w owych czasach terytorium obu krajów – te jednak, w celu podkreślenia wysokiego statusu społecznego) najczęściej, zdobione były drogimi kamieniami: perłami, topazami lub szafirami. Nieco odmienne upodobania mieli mieszkańcy starożytnego Orientu. Tutaj przede wszystkim królowały kolczyki srebrne oraz złote, czasami przyozdobione rubinami lub szafirami. Te ozdoby były cenione przede wszystkich w Indiach, Chinach oraz wspomnianej już Syrii.

Religijne zakazy

W nowożytnej Europie kolczyki straciły nieco na swojej popularności. W okresie między XI a XV wiekiem praktycznie zniknęły z europejskich salonów – przekłuwanie uszu zostało przez katolickich księży potraktowane jako samookaleczania i zakazane. Kolczyki stały się domeną piratów, złodziei oraz przedstawicieli najniższych klas. Złodzieje w te sposób okazywali swój wstręt w stosunku do pozostałych klas społecznych, chłopi często w tą metodą oznaczali jedynego syna w rodzinie. Zakazami Kościoła nie przejmowali się także Kozacy. W ich przypadku kolczyki nosili synowie samotnych matek, których mężowie polegli (lewe ucho), jedyni synowie (prawe ucho) oraz ostatni męscy przedstawiciele rodu (kolczyki w obu uszach). Triumfalny powrót kolczyków nastąpił w okresie renesansu. Pod koniec XVI wieku kolczyki w pełnej krasie powróciły na europejskie dwory królewskie – bogato zdobione, stały się ulubioną biżuterią zamożnych kobiet oraz nieodłącznym elementem garderoby. Zdarzało się nawet, że po tę ozdobę sięgali co bardziej światowi panowie.

Na co dzień i od święta

Od tego czasu kariera kolczyków trwa praktycznie nieprzerwanie (z krótkim wyjątkiem na początku XX wieku naszej ery, kiedy to przekłuwanie uszu uznawano za barbarzyństwo a kobiety noszące kolczyki za „łatwe” oraz niegodne szacunku). Na przestrzeni wieków zmieniały się ich kształty, wielkości o raz sposoby wytwarzania. Nie zmieniało się tylko jedno – kobiece uwielbienie do tego rodzaju ozdób. Pod koniec dwudziestego wieku pewną popularność zyskały klipsy imitujące kolczyki – obecnie jednak ten substytut jest praktycznie zapomniany a kolczyki można napotkać w uszach nawet najmłodszych dam (zdarzało się, że uszy przekłuwano już niemowlakom). Jaka jest obecna moda na kolczyki? Przy wyborze tych ozdób panuje pełna dowolność. Kolczyki srebrne, drewniane a nawet szklane – miłośniczki wielu modowych stylów mają w czym wybierać. Dość sporą popularnością cieszą się niezmiennie kolczyki wykonane ze srebra, które prezentują się niezwykle elegancko a przy tym są znacznie tańsze od swoich złotych odpowiedników. Duże powodzenie mają również ozdoby wykonane ze sztucznych materiałów – zdobione sztucznymi perłami oraz te przypominające nieco modę z okresu panowania ostatnich Romanowów (duże, masywne kolczyki wykonane z metalu lub zdobione kamieniami). Kolczyki często stanowią jedyną biżuterię i w tej roli spełniają się doskonale – wręcz idealnie przyciągają wzrok do konturów twarzy, odciągają uwagę od niedoskonałości owalu i podkreślają zalety. Wszystkie te cechy oraz ich niesłabnąca popularność czyni z kolczyków ozdobę na każdą praktycznie okazję – w wersji skromnej na co dzień (tutaj najlepiej sprawdzają się kolczyki srebrne) oraz wieczorowej (koczyki złote lub okazała sztuczna biżuteria).