Oznaczanie stali według norm europejskich

Zgodnie z normą PN-EN 10020 stal jest definiowana jako materiał, w którym procent wagowy żelaza jest wyższy niż w przypadku dowolnego innego pierwiastka. Natomiast zawartość węgla jest mniejsza niż 2%, co stanowi zwykłą granicę między stalą a żeliwem. W klasyfikacji norm europejskich stal oznacza się m.in. według składu chemicznego i klas jakościowych.

Oznakowanie CE i normy europejskie

Przepisy dotyczące wyrobów budowlanych nakładają wymóg prawny dotyczący oznakowania CE, czyli zgodnego z dyrektywami Unii Europejskiej, seryjnie produkowanych metalowych elementów konstrukcyjnych lub stalowych, które są objęte zharmonizowaną normą europejską.

Przepisy te dotyczą szerokiego zakresu czynności związanych z wyrobami seryjnymi. Obejmują m.in. producentów belek konstrukcyjnych i ram stalowych, platform i barier, które mają stalowy element konstrukcyjny oraz sprzedających stal lub elementy konstrukcji metalowych.

Spełnienie wymagań norm europejskich jest niezbędne do sprzedaży stali. Możliwy jest jedynie zakup materiałów, mocowań i elementów stalowych ze znakiem CE.

Oznaczanie stali według norm europejskich

Zgodnie z normami europejskimi obowiązują dwa systemy oznaczania stali:

• PN-EN 10027-1, czyli system znakowy, który składa się z symboli literowych i cyfr wskazujących na skład chemiczny stali, jej zastosowanie oraz mechaniczne i fizyczne właściwości.
• PN-EN 10027-2, czyli system cyfrowy, który złożony jest tylko z cyfr, które wskazują na konkretny gatunek stali w grupie.
  

– Jednolity system znakowania stali odnosi się do jej składu chemicznego, właściwości fizycznych i mechanicznych oraz przeznaczenia. Dzięki normom europejskim uzupełnionym o inne charakterystyczne dla stali symbole można łatwo zidentyfikować jej rodzaj – tłumaczy specjalista z firmy HAX-INOX, która oferuje sprzedaż wyrobów hutniczych w hurcie i detalu.

W przypadku pierwszego systemu norm europejskich stali można wyróżnić symbole literowe:

• S dla stali konstrukcyjnej
• H dla płaskowników walcowanych
• T dla blachy ocynkowanej
• M dla stali elektrotechnicznej.

Po takim oznaczeniu występuje liczba, która określa minimalną granicę plastyczności stali lub jej wytrzymałość na rozciąganie.

W przypadku drugiej normy stosuje się trójdzielny schemat cyfrowego oznaczania. Pierwsza cyfra to numer grupy materiały, następne trzy to numer grupy stali, a ostatnie dwie lub czasami cztery to wskazanie konkretnego gatunku w grupie.

Oznaczanie stali według norm europejskich pozwala odróżnić jej parametry techniczne i ułatwia podjęcie odpowiedniej decyzji zakupowej.